tranen/-ä- sw.: (bildl.) weinen (v. Rebstock beim Absondern des Safts an der Schnittstelle) Sachs. 01, Rheinh. 11, Pfalz 06, Württ. 03, Heilbronn (Württ. 07), Württ. 09, Bad. 03, Lux. 01, Lux. 02, Lux. 03, Lothr. 01, Schles. 01, Tschech. 02, Tschech. 03, Tschech. 04, Binnenl. 02, Ukr. 30, Russ. 01, Sachs. 01, Rheinh. 10, Lothr. 01, Tschech. 02. Formen: Pfalz 06, Württ. 03 Württ. 07 Bad. 03, Sachs. 01 Tschech. 02 Tschech. 03, Rheinh. 11 Pfalz 06, Tschech. 04, Württ. 09, Binnenl. 02, Lux. 01, Lothr. 01, Russ. 01, Schles. 01, Lux. 02, Lux. 02, Lux. 03, Lothr. 01, Ukr. 30, Ukr. 30. Etym.: mhd. trahenen, trehenen, trnen, trnen 'weinen', mndd. tranen.- Kart.: Löwe-Kumpf 1979, 198, Kart. 1.- vgl. Träne. Lit.: Arnberger 2007, 62. 399; Boever M. u.a. o.J., 14; DWB 21, 412; Fischer J.Ch. 1791, 36; Glombik-Hujer 1968, 52; Honold 1941, 112; Kadel 1928, 13; Kees o.J., 40; Kluge 2002, 924; Lexer 2, 1492; Löwe-Kumpf 1979, 168; Muth 1928, 43; RheinWB 8, 1288; Round 1969/70, 10; SuddWB 3, 302; Thiel 1963, 170; ThWB 6, 200; Veith 1966, 53. 189; Veith 1971a, 51. 109; WKW 62/304; Wolfhard 1922, 70.

Artikel wurde aus Cache gelesen