ringeln sw.: 1.a. Rinde der Rebe zur Ertragserhöhung ringförmig beschneiden,          Tschech. 05.- b. Rinde der Rebe ringförmig beschneiden, um den Stock vor dem Aushauen zu hohem Ertrag anzuregen,        NÖ 11,        NÖ 11,         NÖ 12.- 2. Blätter zusammenwickeln (v. Schädling),      Els. 13.  Etym.: mhd. ringeln, ahd. ringil  n.- Abb.: Hauenschild 1821, Fig. I-III.- s.a. Ringelschnitt (ib. 1 u. passim); Ringelung (ib. 38).- vgl. Ringelapparat  Wortb.: an-.  Lit.: AhdAsGl. 7, 428; Arnberger 2007, 328; Babo L. 1842, 226; BadWB 4, 302; Betten 1898, 123; Blankenhorn 1872, 88; Dahlen 1878, 133. 162; Dornfeld 1864, 231; Eggenberger u.a. 1983, 30; Hauenschild 1821, 36. 43; Kohler 1869, 178; Lexer 2, 447; Mareck 1870, 221; Müller K. 1930, 695; Robinson 2003, 622; Schruft 2009, 50; SchwäbWB 5, 362; Thiel 1963, 169; TirWs. 216; Zulauf 1993, 101. |