ringeln sw.: 1.a. Rinde der Rebe zur Ertragserhöhung ringförmig beschneiden, Tschech. 05.-  b. Rinde der Rebe ringförmig beschneiden, um den Stock vor dem Aushauen zu hohem Ertrag anzuregen, NÖ 11, NÖ 11, NÖ 12.-  2. Blätter zusammenwickeln (v. Schädling), Els. 13. Etym.: mhd. ringeln, ahd. ringiln.- Abb.: Hauenschild 1821, Fig. I-III.- s.a. Ringelschnitt (ib. 1 u. passim); Ringelung (ib. 38).- vgl. Ringelapparat Wortb.: an-. Lit.: AhdAsGl. 7, 428; Arnberger 2007, 328; Babo L. 1842, 226; BadWB 4, 302; Betten 1898, 123; Blankenhorn 1872, 88; Dahlen 1878, 133. 162; Dornfeld 1864, 231; Eggenberger u.a. 1983, 30; Hauenschild 1821, 36. 43; Kohler 1869, 178; Lexer 2, 447; Mareck 1870, 221; Müller K. 1930, 695; Robinson 2003, 622; Schruft 2009, 50; SchwäbWB 5, 362; Thiel 1963, 169; TirWs. 216; Zulauf 1993, 101.

Artikel wurde aus Cache gelesen