martern [sw.]: verkümmern, einschrumpfen (v. der Beere),         Els. 13.  Etym.: mhd. martern, ahd. martir  n.  Lit.: AhdAsGl. 6, 290; AhdSchütz. 1989, 183; DWB 12, 1684; ElsWB 1, 713; Kluge 2002, 601; Lexer 1, 2054; LothrWB 355, 4, 1198; RheinWB 5, 904; SchweizWB 4, 426; ShessWB 4, 551. |