Keib [m.]: 1. verkümmerte Beere, Pl. Aarg. 01.-  2. sehr saurer Wein, Aarg. 05. Etym.: mhd. keibe m. 'Leichnam, Aas; Verbrecher, Bösewicht'.- Alem. Wort; hier wie schon in mhd. Zeit als Pej. verwendet. Wortb.: Zütter-. Lit.: DWB 11, 431; Kluge 2002, 482; Lexer 1, 1535; SchweizWB 3, 100; WKW 25/106; WMU 3, 2584.

Artikel wurde aus Cache gelesen