Jenk Gen.?: dünne Binse zum Befestigen des jungen Triebs, Pl. Lux. 02. Etym.: entl. aus einer frz. Dialektf. (s. FEW 5, 65), zu lat. juncus 'Binse'.- Lt. Müller/Frings soll der Umlt. aus einer l-Bildg. (vgl. jeengkel 'Binse') stammen.- s.a. frz. jonc m. 'Binse' (PetRobN); dt. Junke m. 'junger binsenartiger Schoss' (DWB). Lit.: DWB 10, 2399; ElsWB 1, 408; FEW 5, 66; FrzDtWB 1985, 525; LothrWB 267, 2, 230; Müller/Frings 1968, 457; PetRobN 2010, 1393; Post 1982, 100; REW 4619; Senninger 1929, 68.