Grund-daube/-g- f.: a. (Küferspr.) Daubenart,         Mittrh. 04.- b. kurze Fassdaube, Pl.          MoSaRu. 06.- vgl. Daube, Dauge, Daufe, Grundstaufe.  Lit.: Fink I. 1979, 100; Fischer J.Ch. 1791, 96; Jakob L. 1995, 169; Müller K. 1930, 307. 796; PfälzWB 3, 482. |