Berg-hüter m.: a. Weinbergshüter,             Württ. 04,                      Burgl. 10,            Burgl. 11,          Gottsch. 01.- b. Pers., welche die Vögel im Weinberg verscheucht,          Württ. 04.- s.a. Berghut (DRW 1, 1599f.); Berghüten n. subst. Inf., a. 1588 Berghueten (Besse 2009, 55; Coburger 1998, 39; DRW 1, 1599f.).  Lit.: DRW 1, 1600; DWB 28, 922; Grünn 1952, 236; WKW 42/178. |