Barbü f.n.: 1. Wurzelrebe,       Wall. 01,      Wall. 03,       Wall. 03, Pl.       Wall. 01.- 2. Blindrebe, Pl.                     Wall. 03.  Genus: f. Wall. 03, n. Wall. 01.  Etym.: entl. aus frz. barbue f., barbu m. 'junge Rebpflanze', dies aus vlat. *barb  tus 'bärtig'.- s.a. rom. (Schweiz) barbü' m., barbü'a f. 'Rebsteckling, der Wurzeln gefasst hat', mfrz. barbue (Gignoux; REW; FEW 1, 245b mit weiteren Bel.); frz. barbu Adj. (FrzDtWB 1985, 90); it. barbuta Adj. 'voller Wurzeln' (LEI 4, 1324, 38); it. (vit.) barbato, barbata (Petroselli 1974, 174. 185. 227).- Kart.: Egli 1982, Kart. 22.- vgl. amerikanisch.  Lit.: Anex u.a. 1979, 27; Besse 2001a, 57; DEI 436; Egli 1982, 202. 379; FEW 1, 245; Gignoux 1902, 18; Gossen 1951/52, 328; GPSR 1, 251; LEI 4, 1324; Loup 1965, 405; PetRobN 1993, 195; Pfister 1995b, 76; Post 2004, 174; REW 946; Schüle 1962, 10; Schüle 1963, 215; Simon J.-L. 1977, 135; WKW 557. 55/269. 56/271. |