Zweig m.: a. junger, grüner Rebtrieb,      Schles. 01,       RumBan. 06.- b. Trieb des in den Boden eingelegten Rebstocks, aus dem sich der Ableger bildet, Pl.       Wall. 01.  Etym.: mhd. zw  c m.n., mndd. tw  ch n., ahd. zw  g m.n.- Abb.: Babo/Mach 1923, 1/1, 270, Abb. 72zw; ib. 271, Abb. 73; Höfflin 1983, 273, Abb. 3; MareckAtl. 1870, Taf. II, Fig. 22; Mohr F. 1864, 7, Fig. 2; Zweifler 1924, 4, Abb. 2.  Wortb.: Fichten-, Neben-, Reb-, Tannen-, Wasser-, Weiden-.  Lit.: ADV NF 52; AhdAsGl. 11, 486; ALE 1, 22; BayWB 2, 1174; DWB 32, 1036; ElsWB 2, 923; Fischer J.Ch. 1791, 228; Gehl 2003, 1118; Kluge 2002, 1020; Lexer 3, 1212; MnddSchiLü. 4, 645; Müller K. 1930, 1010; OrtWs. 1, 138; PfälzWB 6, 1728; SchaffhWB 427; SchwäbWB 6, 1430; ShessWB 6, 975; Stingl R. 1977, 63; TirWB 739; v.d. Heide/Schmitthenner 1922, 8; VorarlWB 2, 1779; Weijnen/Kruijsen 1986, 77; WKW 10/37; WMU 2545. |