Wipfel m.(n.): 1. Spitze des Sommertriebs NÖ 04, NÖ 10, NÖ 11, NÖ 12, NÖ 13, NÖ 14, NÖ 18, Steir. 02, Drav. 04.-  2. Ende des Strohbands an der befestigten Fruchtrute Zür. 04. Formen: Sg.: Zür. 04, NÖ 11 NÖ 12 NÖ 13, NÖ 10 NÖ 14 NÖ 18, Steir. 02.- Pl.: Drav. 04, NÖ 04 NÖ 10, Steir. 02. Etym.: mhd. wipfel, mhd. (md.) wippel 'Wipfel, Spitze eines Baums', ahd. wipfil 'aufragender Teil, oberster Teil (am Rebstock), (Blatt)spitze'.- vgl. Wipf, wipfeln Wortb.: Schaub-. Lit.: AhdAsGl. 11, 208; Arnberger 2007, 312; BayWB 2, 965; Besse 2009, 30; DWB 30, 504; ElsWB 2, 842; GottschWB 2, 470; Kluge 2002, 992; Lexer 3, 923; SchlesWB 3, 1499; SchwäbWB 6, 869; SchweizWB 16, 792; SteirWs. 631; TirWB 708; Vierrath 1978, 133; VorarlWB 2, 1631; Weber W. 1949, 70. 102.

Artikel wurde aus Cache gelesen