Vinificateur m.: Pers., die berufsmäßig Wein behandelt, Els. 07. Etym.: entl. aus frz. vinificateur m. 'Kellerwirt; Weinbereiter'.- s.a. frz. vinificateur m. 'Apparat, der den Kontakt des Weins mit der Luft verhindert', seit a. 1845 (FEW 14, 483a s.v. vnum); Vinifikation f. (Junker-Eger u.a. 2007, 156; Robinson 2003, 205. 805), frz. vinification f. (FEW 14, 482b; Gadille 1967, 435); frz. vinifier V. (PetRebN 2010, 2716). Lit.: Ibald 1994, 2042; LexOIV 533.

Artikel wurde aus Cache gelesen