Trag-bütte [f.]: Gefäß, in dem die Trauben mit dem Traubenstampfer zerquetscht werden, Mittrh. 07. Etym.: vgl. mhd. tragebüttichn n. 'Tragbottich' (Tragbüttig).- Abb.: Höfflin 1983f., 287, Abb. 32f.- vgl. Bütte. Lit.: DWB 21, 1034; Lemmer u.a. o.J., 23; Lexer 2, 1489; Rößler 1975, 200; Seppälä 2001, 192.

Artikel wurde aus Cache gelesen