schrecken sw.: a. Vögel im Weinberg durch Lärm vertreiben, Ukr. 37, Ukr. 37.-  b. Stare durch Schüsse verjagen, Burgl. 08. Etym.: mhd. schrecken. Wortb.: ab-, aus-, auße-, daraus-, ver-, zer-. Lit.: BayWB 2, 596; DWB 15, 1667; Frevert 1992, 90; Kluge 2002, 825; Lexer 2, 789; RheinWB 7, 1790; SuddWB 1, 175.

Artikel wurde aus Cache gelesen