Runkel Gen.?: Pflanze, die als Zwischenkultur im freien Raum zw. den Pergelzeilen angebaut wird, Pl. STir. 07. Etym.: zur Herk. s. Runken 'unförmig große Rübe', Runke 'Runzel' (Kluge 2011, 778 s.v. Runkelrübe). Lit.: BadWB 4, 372; BasMda. 244; DWB 14, 1520; GottschWB 2, 194; HNassWB 2, 936; Kluge 2002, 776; PfälzWB 5, 657; RheinWB 7, 621; SchwäbWB 5, 485; SchweizWB 6, 1131; ShessWB 4, 1531; TirWB 497; VorarlWB 2, 791.

Artikel wurde aus Cache gelesen