Pjana [f.]: aus der Erde von der Wurzel her wachsender Trieb, Wall. 01. Etym.: entl. aus rom. pyâna 'Wurzeltrieb', dies aus lat. plna 'ebene Fläche' (evtl. unter Einfl. v. lat. planta 'Setzling, Schössling', Pflanze) od. evtl. Rückbildg. aus lat. explanare 'ausebnen, glätten' (lt. Egli 1982, 298 mit Anm. 24).- Kart.: Egli 1982, Kart. 22.- s.a. „Herdpja" m. (ib.); „Herdpjânu" f. (ib.) Wortb.: Land-. Lit.: Egli 1982, 298. 357; FEW 9, 18; REW 3050.

Artikel wurde aus Cache gelesen