Ohr-waschel Gen.?: 1. seitl. Verzweigung der Traube, ![](fonts/sonderz.php?c=39) ![](fonts/sonderz.php?c=111) ![](fonts/sonderz.php?c=52) ![](fonts/sonderz.php?c=47) ![](fonts/sonderz.php?c=118) ![](fonts/sonderz.php?c=97) ![](fonts/sonderz.php?c=124) NÖ 10.- 2. Griff am „Mülterlein", in das die Trauben gelesen werden, Pl. ![](fonts/sonderz.php?c=39) ![](fonts/sonderz.php?c=97) ![](fonts/sonderz.php?c=114) ![](fonts/sonderz.php?c=118) ![](fonts/sonderz.php?c=97) ![](fonts/sonderz.php?c=124) Mecse. 02. ![](fonts/raute.png) Etym.: bair. Wort für 'Ohrmuschel, Ohrläppchen', auch in Mittelfranken i.S.v. 'Ohr' bekannt.- s.a. Ohrwatschel (Kluge 2011, 973 s.v. Watsche), mhd. ![](fonts/sonderz_wdwext.php?c=197
) rewetzel ![](fonts/sonderz_wdwext.php?c=196
) n 'kl. Ohrfeige' (Lexer 2, 165); Waschel, Wäschel n.(m.f.) 'Ohrmuschel' (DWB 27, 2223); „Ohrwankerl" 'kl. Seitentrieb' (Thiel 169). ![](fonts/raute.png) Lit.: Arnberger 2007, 277; BairZ. 1998, 221; BayWB 1, 132; DWB 13, 1267; KärntWB 202; MfrankWB 126; Vierrath 1978, 103. |