grünen [sw.]: a. austreiben (v. der Rebe), Wall. 04.-  b. aufbrechen (v. Auge), Zür. 04. Etym.: mhd. grüenen, gruonen, ahd. gruonn. Wortb.: aus-. Lit.: AhdAsGl. 4, 69; AhdSchütz. 1989, 132; BadWB 2, 486; DWB 9, 939; Egli 1982, 36; ElsWB 1, 277; Lexer 1, 1098. 1, 1105; SchweizWB 2, 754; VorarlWB 1, 1252.

Artikel wurde aus Cache gelesen