Grane f.: a. Beere der Traube in Neumagen (MoSaRu. 05), MoSaRu. 08, MoSaRu. 09, MoSaRu. 10, MoSaRu. 11, MoSaRu. 12, MoSaRu. 13, MoSaRu. 14, MoSaRu. 16, MoSaRu. 18, Lux. 01, Lux. 02, Lux. 03, Lothr. 01, Lothr. 02.-  b. Weinbeere, in Winzerregel, Pl. MoSaRu. 08. Formen: Sg.: MoSaRu. 05, MoSaRu. 10, Lothr. 02, Lux. 03, MoSaRu. 18 Lothr. 01, Lothr. 01, Lothr. 01, Lothr. 02, MoSaRu. 14, MoSaRu. 08, Lux. 02, MoSaRu. 11 MoSaRu. 12 MoSaRu. 13 MoSaRu. 16 Lux. 01, MoSaRu. 09.- Pl.: MoSaRu. 10, Lux. 03, MoSaRu. 18 Lothr. 01, Lothr. 02, MoSaRu. 08, MoSaRu. 14, Lux. 02, MoSaRu. 09 MoSaRu. 11 MoSaRu. 12, MoSaRu. 13 MoSaRu. 16 Lux. 01. Hist. Bel.: 1457 korn und gran (DFWB (2. Aufl.) 6, 496). Etym.: entl. aus lat. grnum n. 'Korn'.- s.a. frz.reg. (lyon.) grune f. 'Weinbeere' (Salmon 1977, 169 170); frz. grain m. 'dass.' (FrzDtWB; LexOIV 523; PetRobN: grain de raisin); it. grano m. 'Weintraubenkern; Weintraube' (DEI 1860b); „Greenchen" Dim. (LuxWB). Wortb.: Zucker-. Redensarten/Winzerregeln: Die Granen, die geben den Wein, die Rappen, die lassen es sein (MoSaRu. 08). Lit.: Acker 1993, 33; AIS 1313; BayWB 1, 998; Besse 2001a, 64; Boever M. u.a. o.J., 14; DEI 1860; DWB 8, 1820. 8, 1825; ElsWB 1, 274; FEW 4, 227. 4, 239; FrzDtWB 1985, 455; Gignoux 1902, 24; Hess 1961, 590; Honold 1941, 79; Kleiber 1974, 22; Kleiber 1975, 138; Kleiber 1992b, 26; Kleiber u.a. 1993, 265; Kluge 2002, 368; Krämer-Neubert 1998, 71; LothrWB 218, 2, 83; PatMos. 310; PetRobN 2009, 1175; Philipp 1999, 238; Post 1982, 198; Post 1985, 6; REW 3846; RheinWB 2, 1347. 8, 1302; Schroeder 1910, 194; Schuppener 2002, 421; SchwäbWB 3, 788; SchweizWB 2, 741; Senninger 1929, 67; TirId. 206; VorarlWB 1, 1227; Weber A.W. 1999, 60; WKW 557. 16/63; Wolf N.R. 1999, 118. 120.

Artikel wurde aus Cache gelesen