Graber I m.: männl. Pers., die Weinberge umgräbt, Trans. 44. Hist. Bel.: 1400-1500 graber (DWB). Etym.: Nom. ag. zu graben.- s.a. Gräber m. 'dass.' (s. Lit.). Redensarten/Winzerregeln: Fröhliche Gräber - traurige Leser (Kadel 1928, 26). Lit.: DWB 8, 1594; Kadel 1928, 15; NSSWB 2, 1321; RheinWB 2, 1336; SSWB 3, 283; Steffens 2006b, 153.

Artikel wurde aus Cache gelesen