bleich Adj.: a. unreif (v. der Traube), STir. 13.-  b. unreif (v. der Beere), STir. 13. Etym.: mhd. bleich 'blass, fahl, weißl.', ahd. bleih.- vgl. Bleiche. Lit.: AhdAsGl. 1, 423; AhdSchütz. 1989, 78; DWB 2, 96; Kluge 2002, 131; Lexer 1, 301; TirId. 43; TirWB 1, 84; VorarlWB 1, 383; WBÖ 3, 346.

Artikel wurde aus Cache gelesen