be-fruchten sw.: 1. befruchtet werden (v. der Rebe) Pfalz 12, Bad. 27, Els. 16, Bas. 02, Aarg. 03, Schaffh. 01, Zür. 04, Thurg. 02, Graub. 01, Bern 02, Burgl. 01.- 2. sich befruchten (v. Geschein),                       Aserb. 02.- 3. (mit Neg.) nicht ausgereift, unreif (v. der Beere) Bas. 02.  Formen:        Pfalz 12,         Els. 16,          Bas. 02,          Aarg. 03,          Schaffh. 01,         Bad. 27,        Burgl. 01,         Zür. 04 Thurg. 02 Graub. 01 Bern 02.  Hist. Bel.: 1572 befruechtet (DWBNb.).  Etym.: mndd. bevruchten.  Lit.: BadWB 1, 135; DWBNb. 4, 536; Gehl 2003, 86; SuddWB 2, 165. |