be-fruchten sw.: 1. befruchtet werden (v. der Rebe) Pfalz 12, Bad. 27, Els. 16, Bas. 02, Aarg. 03, Schaffh. 01, Zür. 04, Thurg. 02, Graub. 01, Bern 02, Burgl. 01.-  2. sich befruchten (v. Geschein), Aserb. 02.-  3. (mit Neg.) nicht ausgereift, unreif (v. der Beere) Bas. 02. Formen: Pfalz 12, Els. 16, Bas. 02, Aarg. 03, Schaffh. 01, Bad. 27, Burgl. 01, Zür. 04 Thurg. 02 Graub. 01 Bern 02. Hist. Bel.: 1572 befruechtet (DWBNb.). Etym.: mndd. bevruchten. Lit.: BadWB 1, 135; DWBNb. 4, 536; Gehl 2003, 86; SuddWB 2, 165.

Artikel wurde aus Cache gelesen