Baril Gen.?: Gefäß, mit dem Wein aus dem Keller geholt wird, Frank. 17. Etym.: mhd. barel, parel n. 'Pokal, Becher; Fässchen, Flasche', dies wohl entl. aus afrz. baril m., zu vorrom. *bar(r)- lt. LEI.- s.a. frz. baril m. 'kl. Fass' (PetRobN); frz.reg. (Lyonnais) bareille f. 'Barrik von 200-220l Inh.' (Salmon 1977); it. barile m. (DEI; Zingarelli: Etym. unklar); mlat. barile m.n., barila f. (Besse 2010a, 283); REW 1038.2.- Abb.: AIS 1325, Abb. 2; Anex u.a. 1979, 42ff. Lit.: Adron 1987, 26; AIS 968. 1325; Alanne 1955b, 223; Alanne 1957a, 34; Bassermann-J. 1975, 721; Besse 2010a, 279; Bruneaux-Rostocki 2000, 16; DEI 441; DELIN 1999, 184; DWB 1, 1133; HessId. 15; Ibald 1994, 411; Jullien 1833, 169; Klingner [1935], 399; LEI 4, 1438; Lexer 1, 128; LexOIV 281. 536; MlatGloss. (2. Aufl.), 34; Müller K. 1930, 69. 237; PetRobN 2009, 222; SchwäbWB 1, 646; SchweizWB 4, 1444; WBÖ 2, 327; Zingarelli 2002, 207.

Artikel wurde aus Cache gelesen