auf-patzen sw.: 1. aufbrechen (v. Auge),          Trans. 03,         Trans. 20, Trans. 43,         Trans. 37.- 2. durch (starken) Regen od. Hagel aufplatzen (v. der Beere),          Trans. 12, Trans. 42,         Trans. 42, Trans. 43.- vgl. patzen.  Lit.: NSSWB 1, 554; SSWB 1, 269; Stingl R. 1979, 77; WKW 25/105. |