ab-sterben st.: a. absterben (v. der Rebe),           Sopr. 02,          RumBan. 09,          Georg. 01.- b. den alten, ausgehauenen, dürren Rebstumpf bezeichnend,                     Els. 07,                   Burgl. 01,                          RumBan. 04.  Etym.: mhd. abesterben.  Lit.: BadWB 1, 19; DWBNb. 1, 1046; Ibald 1994, 83; Kadel 1928, 11; Klingner [1935], 264; Kluge 2002, 881; Kölges 1848, 5; Krückels 1965, 57; Lexer 1, 6; Löwe-Kumpf 1979, 75. 77; NSSWB 1, 106; PfälzWB 1, 98; RheinWB 8, 636; Robinson 2003, 3; Scharff 1980, 25; Scheu 1936, 237; SchlesWB 1, 24; SchwäbWB 1, 73; SchweizWB 11, 1407; ShessWB 1, 104; Sipos 1979, 103; SSWB 1, 39; SuddWB 1, 191; TreppWB 15; UfrankWB 29; VorarlWB 1, 40; WMU 1, 30. |
 absterbende Rebe der Sorte Riesling
|