treuge Adj.: a. verdorrt, abgestorben (v. der Rebe),     Trans. 15.- b. trocken, unausgereift (v. der Beere),    Mittrh. 01.  Etym.: mndd. dr  ge 'trocken'.- vgl. traugen, treugen.  Lit.: BadWB 1, 555; DWB 22, 347; LuxWB 1, 223; MndlWB 2, 426; NassWB 409; ObsächsWB 4, 409; SchlesWB 3, 1407. 3, 1409; SuddWB 3, 364; ThWB 6, 241. |