seibern/-f- [sw.]: 1. an der Schnittstelle Saft absondern (v. der Rebe),              MoSaRu. 06.- 2. schwach rinnen (v. durch Austrocknen undicht gewordenen Fass),             Zür. 02.  Etym.: mhd. seifern 'geifern', mndd. severen.  Lit.: BayWB 2, 230; DWB 15, 195; ElsWB 2, 329; HNassWB 3, 564; LexerN 363, 430; MnddSchiLü. 4, 202; PfälzWB 6, 27; RheinWB 8, 30; SchwäbWB 5, 1324; SchweizWB 7, 343; ShessWB 5, 960; VorarlWB 2, 1132. |