schrecken sw.: a. Vögel im Weinberg durch Lärm vertreiben,      Ukr. 37,      Ukr. 37.- b. Stare durch Schüsse verjagen,                 Burgl. 08.  Etym.: mhd. schrecken.  Wortb.: ab-, aus-, auße-, daraus-, ver-, zer-.  Lit.: BayWB 2, 596; DWB 15, 1667; Frevert 1992, 90; Kluge 2002, 825; Lexer 2, 789; RheinWB 7, 1790; SuddWB 1, 175. |