heurig Adj.: 1.a. diesjährig (v. Rebholz),                      Zür. 04.- b. einjährig (v. Rebholz) Aarg. 05, StGall. 03, Bern 02,                    Graub. 01,              Liecht. 01.- 2. aus neuer Ernte (v. Wein) Zür. 01, Mór 02, Trans. 20,                         Gottsch. 02,               Trans. 15.  Formen:       Trans. 20,         Zür. 01,        Mór 02,        Aarg. 05 StGall. 03 Bern 02.  Etym.: mhd. hiurec 'heurig', ahd. hiur  g 'diesjährig'.- vgl. Heurige.  Lit.: AhdAsGl. 4, 345; Alanne 1950, 156; BadWB 2, 679; BairZ. 2005, 184; BayWB 1, 1154; DRW 5, 915; DWB 10, 1292; ElsSchm. 180; ElsWB 1, 370; GottschWB 1, 199; Hambuch 1981, 148; KärntWB 140; Kluge 2002, 410; Leskoschek 1975, 75; Lexer 1, 1310; MfrankWB 91; NSSWB 3, 334; Pritzel/Jessen 1882a, 443; Robinson 2003, 319; SchwäbWB 3, 1560; SchweizWB 2, 1585; SSWB 4, 195; TirWB 293; UfrankWB 86; VorarlWB 1, 1393; WKW 109/603. |