Grane f.: a. Beere der Traube in Neumagen ( MoSaRu. 05), MoSaRu. 08, MoSaRu. 09, MoSaRu. 10, MoSaRu. 11, MoSaRu. 12, MoSaRu. 13, MoSaRu. 14, MoSaRu. 16, MoSaRu. 18, Lux. 01, Lux. 02, Lux. 03, Lothr. 01, Lothr. 02.- b. Weinbeere, in Winzerregel, Pl.                                                       MoSaRu. 08.  Formen: Sg.:         MoSaRu. 05,       MoSaRu. 10,     Lothr. 02,      Lux. 03,     MoSaRu. 18 Lothr. 01,       Lothr. 01,        Lothr. 01,     Lothr. 02,     MoSaRu. 14,       MoSaRu. 08,    Lux. 02,     MoSaRu. 11 MoSaRu. 12 MoSaRu. 13 MoSaRu. 16 Lux. 01,       MoSaRu. 09.- Pl.:       MoSaRu. 10,         Lux. 03,        MoSaRu. 18 Lothr. 01,        Lothr. 02,       MoSaRu. 08,        MoSaRu. 14,       Lux. 02,       MoSaRu. 09 MoSaRu. 11 MoSaRu. 12,        MoSaRu. 13 MoSaRu. 16 Lux. 01.  Hist. Bel.: 1457 korn und gran (DFWB (2. Aufl.) 6, 496).  Etym.: entl. aus lat. gr  num n. 'Korn'.- s.a. frz.reg. (lyon.) grune f. 'Weinbeere' (Salmon 1977, 169 170); frz. grain m. 'dass.' (FrzDtWB; LexOIV 523; PetRobN: grain de raisin); it. grano m. 'Weintraubenkern; Weintraube' (DEI 1860b); „Greenchen" Dim. (LuxWB).  Wortb.: Zucker-.  Redensarten/Winzerregeln: Die Granen, die geben den Wein, die Rappen, die lassen es sein (MoSaRu. 08).  Lit.: Acker 1993, 33; AIS 1313; BayWB 1, 998; Besse 2001a, 64; Boever M. u.a. o.J., 14; DEI 1860; DWB 8, 1820. 8, 1825; ElsWB 1, 274; FEW 4, 227. 4, 239; FrzDtWB 1985, 455; Gignoux 1902, 24; Hess 1961, 590; Honold 1941, 79; Kleiber 1974, 22; Kleiber 1975, 138; Kleiber 1992b, 26; Kleiber u.a. 1993, 265; Kluge 2002, 368; Krämer-Neubert 1998, 71; LothrWB 218, 2, 83; PatMos. 310; PetRobN 2009, 1175; Philipp 1999, 238; Post 1982, 198; Post 1985, 6; REW 3846; RheinWB 2, 1347. 8, 1302; Schroeder 1910, 194; Schuppener 2002, 421; SchwäbWB 3, 788; SchweizWB 2, 741; Senninger 1929, 67; TirId. 206; VorarlWB 1, 1227; Weber A.W. 1999, 60; WKW 557. 16/63; Wolf N.R. 1999, 118. 120. |