dröge Adj.: verdorrt, abgestorben (v. der Rebe),             Ukr. 29,            Ukr. 33.  Etym.: mndd. dr  ge 'trocken, dürr'.- vgl. verdrögen.  Lit.: DWB 2, 1426; Kleiber 2004a, 82; Kluge 2002, 216; Kunz/Vòllono 2009, 80; MnddHWBLa. 1, 482; ObsächsWB 4, 409; PreußWBRie. 6, 202; WKW 5/14. 27/112. |